Un monifate ceibe de fรญos

Fraga
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”Non digo que o fagas mal, mais poderรญas pronunciar os uves coa boca…

โ€”Abaixo!

โ€”Pero…

โ€”Abaixo! Xa me tes chea, que te aturen os raposos da fraga.

โ€”Non me podedes facer isto. Mirade como vou! Non sei onde estamos. Como ides actuar sen min?

โ€”Xa nos amaรฑaremos. ยซVfaiยป tranquilo.

A ignominia รฉ dolorosa dabondo para que non caia no pรกnico por me atopar abandonado en ningures. Ata a cidade aรญnda queda un bo treito en coche, como para pensar en percorrer ese camiรฑo a pรฉ. Vou esperar un anaco a ver se pasa alguรฉn que me poida achegar. Seguro que os rapaces xa se estรกn a arrepentir do impulso. O seu complexo de inferioridade e o irascรญbel do seu carรกcter a miรบdo teรฑen estas consecuencias, pero no fondo saben que non lles asiste a razรณn.

Perdรญn a conta do que levo a esperar aquรญ xa. Tan bo era ese atallo que colleu Ramรณn que non o ha de coรฑecer ninguรฉn. Non me podo arriscar a seguir agardando ao pรฉ do camiรฑo, se me colle a noite vou estar en verdadeiros atrancos. Algunha agrupaciรณn de casas ten que caer preto. Podo ir por alรณ… ou mesmo por acรณ. Non se fale mรกis, collo este camiรฑo que me queda mรกis รก man.

Unha รกrbore no medio da cidade estรก ben, mais tantas xuntas satรบranme o olfacto. Estaba comezando a pensar que esta era unha fraga virxe, pero nesa gran rocha hai unha inscriciรณn: ยซEstรก a piques de se internar en Denantes. Trabucouse na encrucilladaยป. Seica imos polo bo camiรฑo, aรญnda que esta verea semelle angosta en exceso para ser a entrada a algures; ademais, a maleza penetra salvaxe nela, como se non transitase xente con certa periodicidade. Quen sabe cantos tipos de bestas estarรกn รก espreita na beira do camiรฑo!

Ummm, froita!

Fraga
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Maro

Todos os deste personaxe

ยซLinghua de trapo, un carรกcter do demo e ninghunha persoa รก que lle render contas. Ghรบstame este fulano.ยป Xusto

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

ร fin unha รกnima. Por un carreiro, que se incorpora รก senda que estou a seguir, baixa un vello cunha canastra. Voume acercar a lle preguntar se este รฉ o camiรฑo correcto para ir dar ao pobo.

โ€”Desculpe, seรฑor.

โ€”Que raio pasa? โ€”Xirouseโ€”. Hordiรก! Un forasteiro!

โ€”Si, poderรญame dicir se vou ben por aquรญ para chegar รก vila?

โ€”Vas, oh, vas; vas ben de carallo! A que vila tes pensado ir?

โ€”Segundo unha rocha de alรญ arriba, a Denantes.

โ€”Pois si que es tan parvo como pareses… Si, seghe por aquรญ… seghe, seghe… โ€”dixo ao tempo que coa man indicaba que fose todo recto.

โ€”Moi agradecido. Impรณrtalle que lle faga outra pregunta? โ€”dixen a tentar a sorte.

โ€”Que cona vai mal no teu maxรญn pra pensar que non me importou a primeira!? โ€”contestou alporizado.

โ€”Eeeh… ben, de calquera maneira, fareina: que รฉ iso que leva aรญ? โ€”A curiosidade foi mรกis forte ca o medo que me producรญa aquel anciรกn. Descoรฑecรญa que eran aquelas bรณlas albas que levaba na canastra.

โ€”Isto? Isto รฉ risado, unha froita d’eiquรญ. Proba, rapรกs, cรณmese como se fose unha masรก. โ€”O antipรกtico vello debuxou un sorriso bondadoso.

โ€”De verdade que me dรก un? O certo รฉ que teรฑo algo de fame.

โ€”Pois claro, fillo, ten. Seghuro que non te viras noutra โ€”replicou sen cambiar ese ceno amรกbel.

โ€”Non, nin sabรญa da sรบa existencia.

โ€”Pois veรฑa, dรกlle unha boa dentada. Na vida probaches bocado tal. โ€”Achegoume un froito.

Trabei e mastiguei con รญmpeto naquel exรณtico manxar, crocante e fresquiรฑo. Ten un sabor peculiar, un tanto forte. A miรฑa lingua… O xantar estรก a se pรณr a mal co meu estรณmago…

โ€”Buuuu… buuuu…. buuuuuaaahhh!

โ€”Foder! Aรญnda que vas vestido coma un maricallo, hai que recoรฑeser que tes collois. Manda cona!, botarlle semellante trabada a un risado fresco… Habรญa moitos anos que non vรญa cousa tal! He, he!

Estiven axeonllado ata que terminei de botar o leite materno. Vai ter razรณn a pena, tirei para o lado equivocado na encrucillada. Como todo o mundo aquรญ sexa tan hospitalario coma o vello do demo que a saber por onde andarรก xa… Pero, no meu estado, non penso poรฑerme a desandar costa arriba. Baixo ata a vila e que sexa o que Deus queira.

E ti de quen ves sendo?

Fraga
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Faxildo

Todos os deste personaxe

ยซCalvo e con barba. Estรก cadrado. Renegha do home actual, tan afastado dos animais; compรณrtase coma eles.ยป Iago

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

Por detrรกs dun piรฑeiro apareceu un home calvo e rexo andando en crequenas. Ao me ver, xirou a cabeza. Un ceno curioso repousaba na sรบa faciana curtida. Sen mediar palabra, foime polas costas e comezou a cheirar con รญmpeto o meu traseiro.

โ€”Desculpe… desculpe… DESCULPE!!! Pรณdese saber que raio anda a facer?!

โ€”De que outra maneira poderรญa saber de quen ves sendo?

โ€”… โ€”Non atinei a articular palabra.

โ€”Seica andas moi lonx’ do teu foghar. Nin es d’eiquรญ nin tes parentes en Denantes.

โ€”Contra! E eu que pensaba que andaba limpo e perfumado abondo… โ€”Tentei afrontar a situaciรณn surrealista con humor.

โ€”O home moderno e a ansia por ocultar a sรบa naturesa… Asรญ vai o mundo!

Marchou correndo detrรกs dunha denociรฑa que cruzaba a fraga naquel momento. Perdeuse na espesura do bosque.

Contraataca o risado

Fraga
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

Comezo a me sentir estraรฑo. A polpa da froita tรณxica, que crรญa erradicada do organismo, sinto agora como bule pola miรฑas veas. A sensaciรณn de mareo abandonoume o estรณmago para se instalar no maxรญn. Todo estรก a acadar un aire irreal. As cores gaรฑan en contraste, os sons da natureza parecen proceder dunha paraxe distante e as รกrbores desta parte da fraga semellan adoptar un impropio comportamento humano: configuraciรณns antropomorfas que escenifican as situaciรณns mรกis macabras. As pรณlas dun espรฉcime anobรฉlanse contra ยซo pescozoยป do veciรฑo, que mesmo parece debuxar un xesto de agonรญa por ser estrangulado. Outra รกrbore, cunha ยซfacianaยป de xenreira, terma dun obxecto afiado โ€”en realidade รฉ a follaxe que sรณ estรก presente no extremo da gallaโ€” mentres รก sรบa beira hai un exemplar cunha ferida aberta da que emana resina. Outros semellan desmembrados. Aqueles…

Un episodio de pรกnico percรณrreme o espiรฑazo. Darei saรญdo algunha vez deste monte? Dende as pรณlas, brazos e dedos deses entes arbรณreos, os paxaros parecen estar a chamar por min. Tentan seducirme para que quede a compartir con eles esta clorofรญlica gaiola. Mรณvome por pura inercia, apenas sinto xa os pรฉs… Que demo estรก a pasar? Como รฉ posรญbel? A onde vin dar?

De costas, axexando tras un piรฑeiro, hai un rapaz de raza negra. Esfrago con forza nos ollos esperando que as visiรณns abandonen o meu caletre. Despois de retirar as mans, non son capaz de definir os contornos de inmediato, vanse debuxando devagar. A imaxe por fin se amosa con nitidez: segue aรญ!

Achรฉgome con tento, dentro das limitaciรณns da miรฑa situaciรณn. Acaba de se decatar da miรฑa presenza. Ergo os brazos coas palmas estendidas, tento facerlle saber que non son unha presenza hostil.

โ€”OLA! ENTENDER MIN?

โ€”Unga-lunga? โ€”foi a sรบa resposta con cara de estraรฑeza.

โ€”FALAR MEU IDIOMA? โ€”preguntei. Coa palma da man batรญn no peito ao pronunciar o ยซmeuยป.

Axรญtase un gamallo ao fondo. O rapaz โ€”vale, a miรฑa alucinaciรณnโ€” bota a correr nesa direcciรณn. Ten unha zancada potente ao tempo que elegante.ย Sempre temรญn morrer dunha maneira estรบpida, mais finar envelenado a causa da inxestiรณn dun froito subministrado por unha persoa maior sรณ lle debeu acontecer antes a Brancaneves.

E ese aposto mozo?

Fiestra
Sibila

Todos os desta narradora

ยซDende que enviuvou non volveu saรญr da casa. Estรก aรญ dรญa tras dรญa, diante da fiestra, a contemplar o bulir de Denantes. A xente que a vai visitar รฉ o รบnico contato que ten co exterior.ยป Binucho

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Sibila

Todos os deste personaxe

ยซDende que enviuvou non volveu saรญr da casa. Estรก aรญ dรญa tras dรญa, diante da fiestra, a contemplar o bulir de Denantes. A xente que a vai visitar รฉ o รบnico contato que ten co exterior.ยป Binucho

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

Quen รฉ ese que vรฉn por aรญ? Trae un andar dificultoso, apenas se ten en pรฉ. Agora que xa estรก mรกis preto, vese que non รฉ da vila. Abofรฉ que aparenta un home atractivo, alto, novo, ben parecido. Ten un ar doutro tempo, de galรกn barroco. Leva unha gorgueira, chaqueta corta de seda por riba dunha camisola frouxa de mangas acoiteladas e unha sorte de saia masculina cunhas polainas. Incluso ese aspecto desvalido que ten neste intre outรณrgalle o seu aquel. Nunca sopesara a opciรณn de que puidese ser un forasteiro. Visto con certa perspectiva, pode ter incluso as sรบas vantaxes. Si, รฉ bo candidato.

ร busca de leito

Paporroibo
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Belisario

Todos os deste personaxe

ยซBili รฉ o que nos pon os viรฑos nโ€™O Paporroibo. Aghรกs prรก empanada, que sempre a fai Olgha, ten boa man coa cosiรฑa. ร‰ moi tranquilo; moito lle hai que tocar os pรฉs pra que saque o xenio. O pelo que lle falta na cabesa teno no corpo. Sempre anda en manghas de camisa. O seu ghran รฉsito como taberneiro dรฉbese a que sabe escoitar.ยป Abisinio

Iago

Todos os deste personaxe

ยซSe cadra ten un punto responsรกbel de mรกis, pero รฉ dado รกs bromas. Casarรก mรกis pronto que tarde, mais inda vive na casa familiar. Son xa vinte e tres anos, un menos ca Lois. Ten o pelo castaรฑo โ€”de mรกis novo era louro, o que sempre me fixo pensar que o adoptaronโ€” e รฉ fraco coma un fiรบncho.ยป Xocas

Olga

Todos os deste personaxe

ยซFai a mellor empanada de risado da vila, e, por extensiรณn, do universo. Consรฉrvase bastante mellor ca Bilisario, seu home. ร‰ de mediana estatura, xenerosa en curvas e ten o pelo inda neghro e peiteado en coleta. Viste sempre o mandil.ยป Abisinio

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”Ola, boa tarde. Pรณdeme servir un vaso d’auga?, por favor. โ€”O bulicioso bar quedou en completo silencio รก miรฑa chegada.

โ€”Vaia! Isto non se ve tรณdolos dรญas: unha visita! Non trae boa cara. Tome.

โ€”Graciรฑas. Si, atรณpome un tanto mareado โ€”dixen antes de apoiarme nun tallo para non rematar no piso.

โ€”Ben lle se nota โ€”comentou o taberneiro, un home repoludo de abundante peluxe e escaso cabelo.

O sabor residual do risado adherido ao padal fixo que aquel non fose un grolo de sabor agradรกbel, mais si reparador.

โ€”Ninghรฉn o vai preghuntar? Veรฑa, xa o fagho eu: por que vas vestido desa maneira? โ€”dixo un home que estaba na barra. Rachou asรญ cun amplo silencio que aproveitara para acadar un estado prรณximo ao humano.

Tanto tempo a vagar pola fraga e non se me ocorreu pensar en que dicir ao chegar รก vila. Dende logo que a verdade non รฉ unha opciรณn. En que situaciรณn me deixarรญa ante estes pailรกns? Pensa algo. Axiรฑa!

โ€”Non lles podo comentar mรกis para non estragalo. Por favor, non pregunten. Mais son actor. A miรฑa chegada a Denantes รฉ parte dun exercicio artรญstico. โ€”Pero que grande son! ร hora de improvisar tampouco teรฑo igual.

โ€”Xa que non nos quere falar dese exersisio, cรณntenos por que cheghou neste estado? โ€”O propietario d’O Paporroibo, acorde aos meus desexos, cambiou de tema.

โ€”Vin a pรฉ polo monte. Xa saben, non pregunten. Atopei no meu camiรฑo un vello que me deu a comer unha froita, seica vostedes a chaman risado…

โ€”Risado fresco?, acabado de recoller da riseira? โ€”interrompeu un home novo que tamรฉn estaba diante dun viรฑo na barra.

โ€”Moito me temo, si. E despois…

โ€”Xa, non รฉ presiso que dighas mรกis. Ben che se ve na fasiana que estรกs a piques de gholsar sรณ de lembralo. Abofรฉ que todos os que estamos eiquรญ sabemos o que susede cando un proba o risado fresco. โ€”O taberneiro aforroume o mal trago.

โ€”Pois non puido ser outro que o cabrรณn de Maro โ€”dixo o home novo cun leve sorriso instalado no rostroโ€”. Cรณbrame o que che debo, Bili. O deber chรกmame.

โ€”Son dous ghatos e tres micos, Iagho. Que che se perderรก na funeraria destas horas…?

โ€”Os mortos son moi seus, sempre hai algho que faser. Veรฑa, xente, deica! โ€”Iago marchou despois de pagar cunha moeda estraรฑa.

โ€”Fixeime en que non lle pagou con cans. Non sabรญa que utilizaban outra moeda. Teรฑen por aquรญ un banco para trocar algo de cartos para lle pagar?

โ€”Nesta vila รณs ladrois mandรกmolos รณ caldeiro, non lles poรฑemos locais pra que rouben con comodidade. Pero non se preocupe, pode paghar con cans. E, dรญghame, canto ten pensado quedar por eiquรญ? โ€”preguntoume Belisario. Sen o saber, acรกbame de poรฑer nun compromiso. Despois de inventarme o do exercicio, non podo dicir que marcho decontado. Terei que pasar cando menos o dรญa de maรฑรก tamรฉn aquรญ, por pouco que me entusiasme a idea.

โ€”Non o teรฑo todo decidido. Se cadra marcho maรฑรก รก tardiรฑa. Que opciรณns hai para saรญr de aquรญ? Creo que subir a pรฉ de volta non me seduce. โ€”Case sen me decatar, O Paporroibo volve ser o lugar ao que entrei. Xa non sinto os ollos de toda a sala pegados รก caluga.

โ€”Moi ben comunicados non estamos, pra que neghalo. A mellor opsiรณn รฉ colle-lo vapor que o leva ata a sidade. O prรณximo รฉ en dous dรญas, รก maรฑansiรฑa. โ€”Vou ter que pasar unha xornada enteira neste lugar, amais do que resta de tarde. Se nunhas horas aquรญ xa estou asรญ… Que Deus me asista!

โ€”Asรญ o farei. Hai algunha pousada por aquรญ para pasar estas dรบas noites?

โ€”He, he, he! Si, claro! Estรก xustiรฑo onda o consesionario de coches… Vostede sabe cantos visitantes ten Denantes cada ano? โ€”dixo o home colorado pola risa, igual ca o resto de seareiros que estaban sentados รก barra.

โ€”Arriscareime: apenas ningรบn?

โ€”Esato! Quen รญa querer poรฑer un hostal aquรญ? Nรณs tiรฑamos unha habitasiรณn pr’estes casos, mais hai tanto tempo que non lle dabamos uso, que a enchemos de trastes.

โ€”Cun lugar para durmir รฉme suficiente. Con poder chegar รก cama, non importa que haxa cousas polo medio.

โ€”Olgha, atรฉndeme eiquรญ. Vou retirarlle as trapalladas รณ moso pra que poida quedar un par de noites no cuarto de arriba.

โ€”Non me sexas chafallas e adesenta aquilo un pouco. E limpa o po! Non lle vaia dar mal con tanta merda que hai alรญ amoreada โ€”espetou a sรบa dona, con man firme.

โ€”De verdade que non fai falla, con pouco confรณrmome. Non lles quero causar molestias.

Identidade oculta

Paporroibo
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Elixio

Todos os deste personaxe

ยซEn cada particularidade de Denantes e as sรบas xentes atopa unha conspirasiรณn. Seghundo el nada รฉ o que parรฉs'. Ha de ser da miรฑa idade, inda que semella mรกis novo de aspecto. ร‰ pequeno, ten o pelo neghro e uns ollos asuis que, do claros que son, meten medo.ยป Xiana

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”Sei quen รฉ โ€”dixo un home que se acababa de achegar รก barra, onde estou a lle botar un grolo arredado dos demais.

โ€”Asistiu a algunha das miรฑas representaciรณns? โ€”expuxen unha hipรณtese.

โ€”Pode deixar de finxir comigho. Sei que vรฉn de moi lonx’ โ€”articulou en voz baixa, con complicidade, para botar a continuaciรณn unha ollada derredor con desconfianza.

โ€”Xa, non son de aquรญ, pero tampouco รฉ que viva a tantรญsimos quilรณmetros!

โ€”Comprendo que queira aghocha-la realidade a todos estes aldeรกns que non serรญan quen de aseptala, mais non teรฑa medo comigho. Sei que vรฉn de lonx’, pero de lonx’ de verdade; non catro pobos mรกis alรณ, senรณn varios sรฉculos alรฉn.

โ€”Entรณn, segundo vostede, eu… โ€”Mordรญn o beizo inferior.

โ€”ร‰ un viaxeiro no tempo! Teรฑo que ghabarlle o personax’ improvisado, case me conseghe despistar. Pero esa roupa… estรก demasiado ben feita pra ser un disfrase pr’unha obra de teatro. Ben se ve nos tesidos e no acabado. โ€”Se soubese o proceso de fabricaciรณn destes trapos… Dende logo que bo ollo non ten este demente.

Dar con alguรฉn con desordes psรญquicos en Denantes, baseรกndome na miรฑa curta experiencia, parece algo do mรกis habitual. Intentar razoar non semella que vaia ser produtivo. Deรกmoslle renda solta ao meu talento interpretativo.

โ€”Estรก ben, colleume โ€”dixen cun ton de voz febleโ€”. Podo contar coa sรบa discreciรณn? โ€”Ao escoitar estas palabras, iluminรณuselle a faciana.

โ€”Dende logho que si โ€”respondeu con importanciaโ€”. ร‰ un deles?

โ€”Mmm…

โ€”Xa sabe a quen me refiro.

โ€”Sei. Non, non exactamente.

โ€”Non me digha mรกis, tamรฉn o controlan.

โ€”Algo asรญ. โ€”A quen se estarรก a referir?

โ€”Conte, como รฉ iso de viaxar no tempo? Doe?

โ€”Non lle vou negar que un pouco si. Un descomponse para volver compoรฑerse no pasado ou no futuro. ร‰ un proceso se cadra mรกis molesto ca doloroso. โ€”Por exemplo.

โ€”De onde vรฉn aghora?

โ€”Esa รฉ unha pregunta que non lle podo responder, pola sรบa propia seguridade. โ€”Asinte coa cabeza.

โ€”Dรญghame polo menos que fai eiquรญ?

โ€”Non deixa de ser un accidente comรบn nas viaxes no tempo. Un non sempre remata onde pretende.

โ€”U-la mรกquina do tempo? Tena aghochada no monte?

โ€”ร“ principio dos… โ€”Como se chamaba ese deus grego?โ€”. Da… crono… navegaciรณn, รณ principio da crononavegaciรณn, รฉ certo que se usaban grandes mรกquinas. Mais agora, o trebello colle nun peto. Coidado, achรฉgase alguรฉn! Disimule, cรณnteme algo sobre galiรฑas ou algรบn deses temas dos que falan por aquรญ.

Branco mortuorio

Paporroibo
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Abisinio

Todos os deste personaxe

ยซO meu compadre. Un retranqueiro coma min. Ten familia, pero como se non a tivese. Pasamos o dรญa enteiro nโ€™O Paporroibo. Os anos non caen en balde, ten que se axudar cun caxato pr'ir da taberna รก casa e da casa รก taberna. Non รฉ moi culto, os libros nunca foron o seu, pero ten moito mundo.ยป Senรฉn.

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Belisario

Todos os deste personaxe

ยซBili รฉ o que nos pon os viรฑos nโ€™O Paporroibo. Aghรกs prรก empanada, que sempre a fai Olgha, ten boa man coa cosiรฑa. ร‰ moi tranquilo; moito lle hai que tocar os pรฉs pra que saque o xenio. O pelo que lle falta na cabesa teno no corpo. Sempre anda en manghas de camisa. O seu ghran รฉsito como taberneiro dรฉbese a que sabe escoitar.ยป Abisinio

Galilea

Todos os deste personaxe

ยซVolveu de รfrica non hai moito cun par de fillos. ร‰ nai solteira e ten unha atitude impropia dunha muller: sempre fala con moita aghresividade e estรก decote na barra da taberna. Atea e amante da siensia, que pra ela todo o pode esplicar; si, รฉ unha iรฑoransia como outra calquera.ยป Pรญa

Lito

Todos os deste personaxe

ยซSuperstisioso e aghoirador, coรฑese toda lenda canta hai... e crรฉeas todas!ยป Belisario

Senรฉn

Todos os deste personaxe

ยซSempre nos entendemos ben. ร‰ un pouco mรกis novo ca min, mais estivemos moitos anos embarcados xuntos. Non se lle dan mal os naipes. De moso tiรฑa unha noiva en cada porto, mais non casou con ninghunha. Leva o pelo moi curto e รฉ de pel morena e estatura corrente.ยป Abisinio

Xuli

Todos os deste personaxe

ยซร‰ o fillo maior da Ghalilea. Neghro como unha noite, fraco como unha vimbia e inda que lle levo tres anos, hai tempo que me pasou en altura. ร‰ bastante reservado. Ghรบstalle moito aprender sobre calquera cousa. Mira que corre o cabrรณn!, mรกis ca calquera outro na vila. Mellor non falar do tamaรฑo da sรบa pirolaโ€ฆยป Xocas

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”Cacho cariรฑa me traes! Non che sentou ben o ar fresco, ou?

โ€”Ponme unha, Belisario. Non ides crer o que acabo de ver aรญ fรณra. Coido que debo de estar aรญnda intoxicado polo risado. Xa antes na fraga vira cousas estraรฑas, pero o de agora…

โ€”Non ghomitaras o risado? โ€”preguntoume Abisinio, un dos vellos habituais d’O Paporroibo.

โ€”Home, non habรญa quen tragase aquilo, pero supoรฑo que algo chegou รณ estรณmago e logo รณ sangue, porque estas visiรณns…

โ€”Cando eramos novos, unha das tolerรญas que fasiamos era ver quen papaba a maior cantidade de risado fresco. Claro que nunca cheghamos a traghar nin un anaco que non saรญse axiรฑa coa sena do dรญa anterior. Porรฉn, ninghรบn de nรณs tivo nunca visiois.

โ€”Non me parรฉs’ tan estraรฑo que tivese alghรบn episodio alusinatorio polo risado que papou na fragha. Tede en conta os efectos do risado รณ coserse na pota. Unha trabada en cru ten que ter tal consentrasiรณn desa substansia que non serรญa raro que unha persoa pouco habituada a el, nada neste caso, se vise afectada ata ese punto. Da mesma maneira que os efectos dun viรฑo nalghรฉn que nunca bebeu son moito mรกis fortes que noutro acostumado. Alghรฉn asรญ poderรญa cheghar a se emborrachar cunha pequena cantidade. โ€”Entrou na conversa unha muller alta, fraca, de verbo fรกcil e con moita seguridade nas sรบas palabras.

โ€”Se o dis ti, Ghalilea, crรฉoo. โ€”Belisario confiou na palabra da mullerโ€”. E logho, que foi o que viches aรญ fรณra?

โ€”Supoรฑo que xa non ten moito sentido, pero, en fin, de primeiras pensei que se trataba dun home. Era unha figura enxoita: vestรญa uns zapatos lustrosos, un chaleco a cadros e un fungo do que escapaban unhas longas gadellas. O curioso รฉ que, aรญnda que tiรฑa mans de persoa, a cara era a dun esqueleto. O caletre รกs veces xog… โ€”Unhas vellas sentadas nun dos fondos comezaron a se persignar cun ceno de espanto. O Paporroibo sumiuse nun estrondoso silencio.

โ€”Mi madriรฑa! Era o Mandado. Deus nos asista! โ€”Lito, tras dicir isto, botouse con desolaciรณn sobre a barra coa fronte apoiada na man.

โ€”O que?

โ€”O Mandado da Crebandoughada โ€”continuou incorporรกndose de novoโ€”. ร‰ o servinte dun monstro que vive no monte, no mรกis fondo dunha escura cova. O Mandado, que รฉ tal e como o describes (leva sapatos de charรณn, un chaleco a cadros, unha cadea dourada e uns fรญos que sobresaen dos petos, ademais das crenchas cubertas polo fungho e a cara de esquelete a pesar das mans de persoa), baixa รก vila de cando en ves e leva a alghรฉn con el. Unha ves alรญ, coa persoa sedada, a Crebandoughada รกbrelle o bandullo e comesa a comer nel. Cando remata, o Mandado cose a ferida cun fรญo mรกxico que non deixa sicatrises. A persoa, sen se lembrar de nada, reghresa รก sรบa vida habitual. Aรญnda que morrerรก en poucos dรญas! โ€”Un calafrรญo percorreume o espiรฑazo.

โ€”Vaia… e que รฉ o que lle come o monstro? Como รฉ posรญbel que a persoa siga vivindo? โ€”intereseime.

โ€”Cรณmelle as tripas โ€”dixo Senรฉn.

โ€”Serรกs animal! Se comese as tripas como รญa seghir vivindo ninghรฉn, cรณmeche un ril โ€”corrixiu Abisinio.

โ€”Cun sรณ ril funsionando, pรณdese faser vida normal. Que llo dighan รก tรญa deste! โ€”Galilea botou por terra o dito por Abisinio.

โ€”Nin o un nin o outro. Enghole case toda a รกnima โ€”prosegue Lito.

โ€”Home, claro, porque a รกnima esta aรญ, xusto รก dereita da visรญcula. Non che digho! โ€”Abisinio de novo.

โ€”De calquera maneira, sempre que se viu o Mandado, finou alghรฉn รณs poucos dรญas. Non ten por que ser a persoa que o viu, porque un nunca sabe cando รฉ levado polo Mandado. Non pode lembrar esa parte. Mais sempre hai alghรฉn que espicha. Asรญ que, polo que nos contas, sabemos que alghรบn de nรณs ha de morrer. Se cadra non vas ser ti, botaches fรณra pouco tempo. โ€”Menos mal. Pode soar un pouco egoรญsta e miserรกbel, porque se non son eu, serรก outra persoa; pero supรณn un alivio. Nunca crera en monstros. Unha tarde en Denantes abonda para facer medrar a dรบbida en min.

โ€”Non sexades tรบsaros! Estamos xa no sรฉculo XX e seghides con estas lilainas. Os monstros, os espรญritos ou os deuses non existen. Tanta trapallada รฉ o Mandado coma a Crebandoughada, Xesรบs Cristo coma a Santa Compaรฑa. Por suposto que o actor viu iso na fragha, el mesmo nos confesou antes estar baixo a acsiรณn do risado sen cosiรฑar, de sufrir alusinasiois…

โ€”Claro, e que casualidade que xusto un home que vรฉn de fรณra, que endexamais estivo aquรญ, describa con presisiรณn o Mandado. Admite que non hai explicasiรณn pra isto. Tes que aseptar as evidensias. Hai cousas que escapan รณ control da siensia โ€”interrompeuna Lito.

โ€”Pero que dis? Escoitarรญavos a alghรบn de vรณs a historia cando estivo eiquรญ, aรญnda que non fose de maneria consiente. โ€”Neguei coa cabezaโ€”. E o seu maxรญn, baixo os efectos alusinรณxenos do risado e suxestionado pola historia, transformou un transeรบnte calquera no Mandado. Dinos, que outras visiois tiveches na fragha antes de cheghar?

โ€”Pois… โ€”Hanse rir de min, pero prefiro a explicaciรณn cientรญfica e racional a que un monstro me puidese abrir en canalโ€”. รa eu pola fraga e vin un cativo detrรกs dun piรฑeiro. O raro, e por iso sei que foi unha alucinaciรณn, รฉ que o rapaz era negro.

โ€”Mรกis ou menos da cor de meu fillo? โ€”Galilea sinalou unha mesa onde estaba sentado o rillote que vira na fraga. Levรกntome e achรฉgome a el.

โ€”Pero se cando te atopei na fraga e che preguntei se falabas o meu idioma, saรญches correndo despois de dicir unhas palabras en lingua estranxeira.

โ€”Ti viรฑeches berrando coma un tolo e usando infinitivos: ยซENTENDER MIN. FALAR MEU IDIOMA?ยป. Que esperabas que che respondese? ยซSi, ou cando menos unha variedade dialectal con conxughasiรณn verbalยป? Pois dixen unhas palabras sen significado, similares รก idea que habรญas de ter d’alghunha linghua africana. Ves?, fรญxeno pra que non se che prendesen as fasulas como aghora as tes.

Entรณn, se o rapaz negro non era unha alucinaciรณn…

 

Opresiรณn pectoral

Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

Esta รฉ unha das sensaciรณns mรกis angustiosas que se poden ter: acordar no medio da noite, inmรณbil, sen poder respirar. Co peito oprimido, como se tivese alguรฉn derriba. Os mรบsculos non responden รก miรฑa demanda. Non podo evitar pensar que este รฉ o final, aรญnda que xa pasase por isto en mรกis ocasiรณns. Grito, mais a voz non atopa saรญda. Como se cada unha pesase centos de quilos, destino todas as miรฑas forzas a tentar abrir as pรกlpebras. Cos ollos xa รบtiles, percibo unha luz tremelucente, tenue, se cadra pola distancia. Ha de entrar pola miรฑa fiestra, ilumina apenas o teito da habi… Pero que demo?! Esta non รฉ a habitaciรณn onde me deitei. A onde foron os trastes? O teito semella tallado durante sรฉculos polo paso da auga. Onde me atopo?

Un ser esquelรฉtico asรณmase de sรบpeto sen deixar de me oprimir o peito co seu peso. Enfronta a faciana รก miรฑa. Da sรบa boca noxenta e viscosa emana un fedor nauseabundo. Espreita coa sรบa mirada sen ollos, esculca no mรกis fondo do meu ser. Pecho os meus como se fose un cativo, convencรฉndome de que o que non podo ver non estรก aรญ. รbremos decontado coas sรบas mans carnosas, finas e ao tempo firmes. Instala un sorriso sinistro no seu rostro e saca unha lingua ennegrecida que gotea un lรญquido escuro e espeso. Pรกsaa cun movemento rรกpido pola dentadura infecta. Trato de pedir auxilio, pero unha vez mรกis o ouleo afรณgase no meu interior. Unha das mans sรณltame o ollo e sae do campo de visiรณn. Regresa decontado asindo unha agulla oxidada. Atravรฉsaa sen dificultade na pรกlpebra, cรณsema รก cara xusto embaixo da cella. Podo escoitar con detalle cada puntada: como perfora a pel mentres adhire partรญculas de ferruxe no รญnfimo burato, como corre o fรญo mentres acada unha cor sanguinolenta. Unha, outra e outra vez mรกis. Con precisiรณn de cirurxiรกn; non, mellor aรญnda, de costureira. Remata รก fin o labor. Fora doloroso e arrepiante, si, mais agora a indeterminaciรณn รฉ case peor. Temo pasar por cada un dos sufrimentos imaxinรกbeis. Que serรก o seguinte?

Baixa de enriba de min aรญnda que os meus pulmรณns seguen contraรญdos. Mantense erguido รก miรฑa beira, รก vista. Turra da cadea que lle sae do chaleco e o reloxo vรฉn canda el. Abre a tapa cun xesto rรกpido do polgar e achega o trebello รก altura da queixada. Inclรญnase para que poida velos a ambos polo miรบdo. O seu ceno sรกdico escolta o aparato de medir o tempo: ten un gran tamaรฑo โ€”inda que se trate dun modelo de petoโ€” e vai vestido dun dourado refulxente. Leva gravados nรบmeros romanos escritos nunha caligrafรญa preciosista, porรฉn, estรก desprovido de agullas.

Un queixume, tan indescritรญbel como estarrecedor, emana do mรกis fondo da cova. O pranto vai aumentando devagar a sรบa intensidade, sinal inequรญvoco de que esa besta, a Crebandougada โ€”que outra cousa poderรญa ser?โ€”, achรฉgase. Unha silueta informe proxรฉctase na parede. Da sombra emerxen as sรบas garras enormes: estalรญcanse na miรฑa direcciรณn. As unllas penetran no meu abdome esgazรกndoo de punta a punta. Sigo sen controlar nada mรกis que os ollos. Bรกixoos tanto como podo, mais รฉ inรบtil, non vexo alรฉn do nariz. Noto como se me estivese a baleirar. O banquete estรก acompaรฑado por toda sorte de sons guturais. O pavor estรก a producir efectos analxรฉsicos. Apenas sinto dor fรญsica. Serรก en verdade a miรฑa รกnima o que estรก a devorar?

Hora leda

Paporroibo
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Belisario

Todos os deste personaxe

ยซBili รฉ o que nos pon os viรฑos nโ€™O Paporroibo. Aghรกs prรก empanada, que sempre a fai Olgha, ten boa man coa cosiรฑa. ร‰ moi tranquilo; moito lle hai que tocar os pรฉs pra que saque o xenio. O pelo que lle falta na cabesa teno no corpo. Sempre anda en manghas de camisa. O seu ghran รฉsito como taberneiro dรฉbese a que sabe escoitar.ยป Abisinio

Landelino

Todos os deste personaxe

ยซA dos Umbรณn, unha das poucas fortunas que quedan en Denantes, estรก tamรฉn en vรญas de extinsiรณn; neste caso a travรฉs do sinema. ร‰ o promotor do Muรญรฑo e o que se encargha de conseghir os filmes e coordinar as proxecsiois.ยป Galilea

Olga

Todos os deste personaxe

ยซFai a mellor empanada de risado da vila, e, por extensiรณn, do universo. Consรฉrvase bastante mellor ca Bilisario, seu home. ร‰ de mediana estatura, xenerosa en curvas e ten o pelo inda neghro e peiteado en coleta. Viste sempre o mandil.ยป Abisinio

Plinio

Todos os deste personaxe

ยซร‰ bo rapรกs, aรญnda que un pouco parado. Temos a afecsiรณn comรบn da lectura. Leva unha barba moi curta e ghรบstalle portar chapeu.ยป Breixo

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”… e meteulla polo cu! โ€”O Paporroibo enteiro estรก sumido nunha orxรญa de risasโ€”. He, he, he!

โ€”Bos dรญas. Aรญnda te non recuperaches? Perdoa que cho digha, pero seghes a ter un aspeto horrรญbel โ€”saudoume Belisario.

โ€”Si, non pasei boa noite.

โ€”Claro, a cama รฉ demasiado dura โ€”dixo Olga.

โ€”Non, a cama estรก ben, de verdade. Non tivo nada que ver. Vou sentar aquรญ un anaco mentres esperto de todo.

โ€”… e dรญxolle: mellor ca ti, papahostias! โ€”Outro coro de gargalladas.

โ€”Estรกdesvos a escarallar, pero a min estes chistes parรฉcenme malรญsimos โ€”dรญxenlle a Plinio, que estaba sentado ao meu lado.

โ€”ร‰ que o son. Mรกis malos cรก carne do prepusio dun ghato. Mais xa verรกs como nun intre che pareserรกn mellores.

โ€”Olga, que andas a cociรฑar na lareira? O recendo chega ata aquรญ! โ€”Intereseime.

โ€”Estou a coser… โ€”Fixo unha pausa a metade de frase, como se lembrase algoโ€”. O-o recheo prรกs empanadas.

โ€”Ola. โ€”Achegouse un homeโ€”. Son Landelino Umbรณn. Vostede รฉ o actor, verdade?

โ€”Sonlle.

โ€”Serรญa moita indiscresiรณn preghuntarlle que tipo de teatro fai?

โ€”Non. Sobre todo fago teatro clรกsico. Xa sabe: Moliรจre, Marlow, Calderรณn, Shakespeare…

โ€”Chรฉspir, eh? โ€”Cacho pronuncia ten o paifoco, seguro que non escoitara ese apelido na vidaโ€”. O caso รฉ que esta noite estreamos un novo filme en sesiรณn lareta, Ghamlet. Quen mellor que alghรฉn versado na obra de Chรฉspir, coma vostede, pra le-los rรณtulos? Ghustarรญalle? โ€”Hai un cine nun lugar coma este? Non pode ser.

โ€”Sesiรณn lareta, que รฉ iso?

โ€”A lareta รฉ a sesiรณn prรณs analfabetos da vila. โ€”Tomou a palabra Plinioโ€”. Ou pra aqueles que non vรฉn un carallo. Lense os intertรญtulos en voz alta pra que poidan seghi-la pelรญcula.

โ€”Entรณn, que?, contamos con vostede?

โ€”Pode ser divertido.

โ€”Olgha, en canto estea lista, mรกndanos uns anacos de empanada pra selebralo โ€”dixo Umbรณn.

โ€”… non, mais ghustarรญame velas โ€”O Paporroibo enteiro escangallรกbase.

โ€”Non, mais ghustarรญame velas โ€”repetรญn o final do chiste que acababan de contarโ€”. He, he, he! Que bo! โ€”Este si que estivera simpรกtico.

Procurando acougo espiritual

Rรบa
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Anatolia

Todos os deste personaxe

ยซAlta e enghurrada. A vella estรก tan tola como indican o seu pelo e ollos.ยป Lois

Lois

Todos os deste personaxe

ยซO salto xerasional afortunadamente suavisou a cousa, mais รฉ do pau de papรก e do avรณ. O maior e mรกis estirado de meus irmรกns. De cando en ves inda se sabe divertir. Non leva moito casado, pero as sรบas formas xa tenden รก curva. Leva unha barba ben arranxada e viste de maneira formal. Boto de menos cando vivรญa con nรณs.ยป Xocas

Marรญas

Todos os deste personaxe

ยซEstรกn as dรบas viรบvas dende que me alcansa a memoria. Sempre sentadas no seu banco. A forsa de enghanar o tempo xuntas, son case que a mesma persoa, tanto en aspecto como en personalidade. As รบnicas conversas que podo lembrar delas son referentes รก meteoroloxรญa.ยป Leuco

Ribo

Todos os deste personaxe

ยซUn can vaghabundo โ€”literalmenteโ€” obsesionado con nadar: pasa o dรญa enteiro na praia ou no rรญo, sempre a esperar que aparesa alghรฉn pra lle tirar o pau.ยป Xuli

Siรฑa Telesfora

Todos os deste personaxe

ยซEncรกntalle disirlle a todo varรณn menor de trinta anos que estรก feito un home. Camiรฑa a paso de caracol, ten os ollos pequechos e o queixo cheo de pelos duros como espiรฑas.ยป Iago

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”Grazas por me guiar, Lois. Estas horas en Denantes foron convulsas para min. Preciso un pouco de acougo espiritual. Ir รก igrexa, reflexionar e incluso poรฑerme a ben con Deus.

โ€”Entรฉndote, a รกnima tamรฉn presisa dun reconstituรญnte de cando en ves.

Espero que os nubarrรณns que bloquean o sol neste momento non sexan premonitorios. O dรญa estรก a avanzar con placidez, confรญo en que continรบe asรญ. Con Lois ao meu lado, sรญntome mรกis seguro ante as sorpresas que nos agarden no camiรฑo.

โ€”Mira quen vรฉn aรญ, siรฑa Telesfora, a tรญpica vella pesada que leva toda a vida a disir as mesmas cousas โ€”alertoume sobre unha muller maior coa que nos imos cruzar en breve. Era baixiรฑa, avanzaba coas dificultades propias da idade. Vestรญa o clรกsico uniforme lutuoso: saia longa ata os pรฉs, blusa austera e pano na cabeza (por descontado, todos eles pardos), amais dunhas zocas tradicionais.

โ€”Ola, Iagho. Que barbaridade! Hai que ver como medraches. Asรญ xa estรก ben, eh?, que despois non entras polas portas! Estรกs feito un home. Ademais, aghora con eses quiliรฑos que colliches estรกs mรกis ghuapo. Pero afรฉitateme, home. Este รฉ o famoso visitante, o que entรบa nas รณperas de teatro, non? โ€”Asentรญn mentres portaba un sorriso de compromisoโ€”. Vese bo rapรกs, e iso ten moito mรฉrito. Eu marcho xa que vou darlle de comer รณs ghatos. Teime coidado co sol, que parรฉs’ que non, porque estรก asรญ o dรญa como atoldado, pero si que fai mal. Ata maรฑรก se Deus quixer. โ€”A muller seguiu o seu camiรฑo.

โ€”Que che disรญa eu. Toda a vida ighual. Que che dighan con catorse anos que estรกs feito un home e o moito que estรกs a medrar, aรญnda; pero con vinte e catro… Ademais de confundirme co meu irmรกn Iagho, outro clรกsico.

โ€”Non te pases, que non รฉ para tanto.

โ€”Claro, ti como non a vas volver ver na vida… pero eu se maรฑรก me atopo con ela, maรฑรก que volve disir o mesmo.

โ€”Por certo, si que voan as novas…

โ€”Por te coรฑeser, dis? โ€”Fixen un xesto con cellas e mans remarcando a evidenciaโ€”. Se chegha a ouvidos de Pรญa, todo aquel que vaia รก maรฑansiรฑa รณ mercado estarรก mรกis ca informado.

โ€”Vas vir รณ cine esta noite?

โ€”Claro, alรญ estarei. Moita sorte! ร‰ un luxo ter un actor profesional pra le-los rรณtulos. โ€”Resulta agradรกbel que de cando en vez a un lle recoรฑezan os mรฉritos.

Sen maior incidencia, avanzamos camiรฑo da igrexa. Axiรฑa nos cruzaremos cunha nova persoa: outra anciรก, esta alta e macilenta. Camiรฑa coa mirada perdida. A maneira agreste de levar o cabelo potencia o seu aspecto de tola.

โ€”E este? โ€”dixo a muller de maneira cortante.

โ€”ร‰ un actor que estรก de visita, Anatolia.

โ€”Boh!, que mรกis darรก seghir o marcado por un dramaturgho ou por un demiรบrgho. โ€”Proseguiu a sรบa marcha con desgana mentres nos achegabamos รก praia.

โ€”Aquรญ vรฉn este…

โ€”Non trae algo na boca? โ€”Contra nรณs viรฑa un can cun obxecto alongado sobresaรญndo a ambos lados do fociรฑo. O seu rabo non se detiรฑa nin un intre.

โ€”Pois claro, trรกenos un pau pra que llo tiremos รณ mar. Veรฑa, trae aquรญ, Ribo. โ€”Unha vez que Lois colleu o pau, a ansia posuรญu o animal. Dรก pequenos botes ao tempo que se achega ao mar sen deixar de fitalo. Lรกnzallo tan lonxe como pode e dรก media volta mentres o cuadrรบpede penetra no ocรฉano a toda velocidade.

โ€”Fai isto acotรญo?

โ€”Acotรญo? Non fai outra cousa. Pasa o dรญa enteiro na praia ou no rรญo; menos cando estรก a comer, durmir ou a montar a alghรฉn. Non hai mรกis que verlle os pelos, soldados pra sempre os uns รณs outros. Por iso mesmo se lle puxo o nome de Ribeirรกn. ร‰ ver pasar por aquรญ a alghรฉn e achegharse pra que lle tiren o pau. O seu coa augha รฉ unha obsesiรณn! Vamos, antes de que volva.

โ€”Coรฑeces o pรกrroco? Que tal รฉ?

โ€”Si, รฉ un Egruever, o meu tรญo avรณ. Como persoa maior รฉ bastante tradisional, pero ten bo fondo. Meu primo Maeloc, que leva unha capela por aรญ arriba, รฉ xa mรกis moderno na sรบa consepsiรณn do evanxeo. Mira, aรญ as estรกn, sentadas no mesmo banco dende hai trinta anos. O tempo converteunas en xemelghas, que digho xemelghas, son a mesma persoa desdobrada.

โ€”Bos dรญas. Estabamos a comentar que, por moito que ande dรญa encapotado, non ten trasas de que vaia chover.

โ€”Si, non parรฉs’ โ€”respondeu Lois sen sequera detรฉrmonos. Avanzamos un chisco. Atrรกs quedaban xa as dรบas vellasโ€”. Estas dรบas que, por compartir, ata comparten nome, Marรญa, quedaron viรบvas dรฉcadas atrรกs. Dende entรณn pasan dรญa tras dรญa nese banco. Tanto tempo levan xuntas que, como can e dono, acabaron por se pareser. Eu xa apenas as distingho. Losen ighual e falan idรฉntico, ademais son persoas monotemรกticas, pรกsanse a vida en insulsas conversas referentes รณ tempo que vai. ร‰me difรญsil maxinar seres mรกis aburridos.

โ€”Polo menos tรฉรฑense a unha รก outra…

โ€”Xa cheghamos. Podes sentarte e botar o tempo que queiras. Eu vou avisar a tรญo Brais รก sancristรญa pra que se acheghe a te confesar. Xa non volvo, quedei con Maeloc. Deica, vรฉmonos.

โ€”Adeus e grazas.

Como de confortรกbel รฉ o meu futuro fogar?

Cemiterio

Todos nesta localizaciรณn

Lรกpidas e nichos,
flores, choros e responsos.
Fogar de รกnimas ermo;
derradeira vรญa ao inferno.

Aldara

Todos os desta narradora

ยซDi ter todos os males coรฑecidos pola ciencia, ademais doutros moitos que aรญnda estรกn por descubrir. Non chega รณ cuarto de sรฉculo, mais non fai outra cousa ca pensar na morte. Pequena e moi fraca, hai na vila cans que pesan mรกis ca ela. Extremadamente pรกlida, quen sabe se รฉ a verdadeira cor da sรบa pel ou consecuencia da sรบa agonรญa perpetua.ยป Don Primitivo

Aldara

Todos os deste personaxe

ยซDi ter todos os males coรฑecidos pola ciencia, ademais doutros moitos que aรญnda estรกn por descubrir. Non chega รณ cuarto de sรฉculo, mais non fai outra cousa ca pensar na morte. Pequena e moi fraca, hai na vila cans que pesan mรกis ca ela. Extremadamente pรกlida, quen sabe se รฉ a verdadeira cor da sรบa pel ou consecuencia da sรบa agonรญa perpetua.ยป Don Primitivo

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

Un lugar onde na porta reza: ยซGloria eterna aos que nos deixaron a vida, a terra, a fala e a empanadaยป non pode ser tan malo. Mรกis cedo que tarde rematarei aquรญ. Se cadra semella tรฉtrico porque nunca o observei coa mirada axeitada, deรกmoslle unha oportunidade cos ollos limpos.

Non noto nada especial desta beira do limiar. ร‰ un sitio fermoso: a herba รฉ verde intenso; a paisaxe, prรณdiga en รกrbores; as flores, que abarcan a totalidade do espectro, alegran un lugar inmerso nunha fonda tranquilidade. Fresco, polas sombras dos cipreses, en verรกn; morno en inverno. En cada inscriciรณn de cada lรกpida adivรญรฑase un grande aprecio. ร‰ un lugar construรญdo dende o amor e o respecto, sentimentos que se cadra son mรกis fortes ca a morte mesma.

A quen pretendo enganar, non hai nada mรกis alรณ da putrefacciรณn. Este contorno fecundo resulta favorรกbel para a proliferaciรณn de bacterias, insectos e calquera outro tipo de bechos. Nesta serenidade sepulcral, unha pode escoitar todo aquilo que acostuma presentarse latente aos nosos sentidos. Son quen de percibir o renxer da luรญda madeira aรญ embaixo, perante o paso do tempo, e o continuo, inexorรกbel, mastigar dos vermes na carne en descomposiciรณn… AH! NON QUERO! Non quero rematar aquรญ! Non quero servir de pรบtrido alimento para ninguรฉn!

โ€”Axรบdeme! โ€”Diante de min hai un home coa cara ensanguentada bloqueรกndome a saรญda. Leva roupas de sรฉculos atrรกs. Debe de ser un dos que xacen no camposanto. Pretende que quede con eles. Pero non รฉ o meu lugar; moito menos o meu tempo. Aรญnda estou viva e teรฑo que facer o que sexa por saรญr de aquรญ! Outra maneira non hai mรกis que pola porta. Veรฑa, Aldara, pecha os ollos e corre contra el como se estiveses โ€”estรกsโ€” a fuxir da morte.

O canto das gaivotas

Paporroibo
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Abisinio

Todos os deste personaxe

ยซO meu compadre. Un retranqueiro coma min. Ten familia, pero como se non a tivese. Pasamos o dรญa enteiro nโ€™O Paporroibo. Os anos non caen en balde, ten que se axudar cun caxato pr'ir da taberna รก casa e da casa รก taberna. Non รฉ moi culto, os libros nunca foron o seu, pero ten moito mundo.ยป Senรฉn.

Belisario

Todos os deste personaxe

ยซBili รฉ o que nos pon os viรฑos nโ€™O Paporroibo. Aghรกs prรก empanada, que sempre a fai Olgha, ten boa man coa cosiรฑa. ร‰ moi tranquilo; moito lle hai que tocar os pรฉs pra que saque o xenio. O pelo que lle falta na cabesa teno no corpo. Sempre anda en manghas de camisa. O seu ghran รฉsito como taberneiro dรฉbese a que sabe escoitar.ยป Abisinio

Binucho

Todos os deste personaxe

ยซHai quen ten que convivir coas hemorroides, a min tocoume apandar con Binucho. Se Senรฉn e Abisinio teรฑen alghunha opsiรณn de ghaรฑarnos, รฉ porque por moitos anos que pasen el seghe a xoghar coma o cu.ยป Nรญscaro

don Primitivo

Todos os deste personaxe

ยซร‰ o mรฉdico da vila. Alto, robusto e co pelo neghro. ร‰ o รบnico que sabe realmente a ghravidade dos meus males, inda que ma oculte co fin de non me preocupar.ยป Aldara

Iago

Todos os deste personaxe

ยซSe cadra ten un punto responsรกbel de mรกis, pero รฉ dado รกs bromas. Casarรก mรกis pronto que tarde, mais inda vive na casa familiar. Son xa vinte e tres anos, un menos ca Lois. Ten o pelo castaรฑo โ€”de mรกis novo era louro, o que sempre me fixo pensar que o adoptaronโ€” e รฉ fraco coma un fiรบncho.ยป Xocas

Nรญscaro

Todos os deste personaxe

ยซTen unha lixeira ludopatรญa; pra el non existe nada alรฉn das cartas. Hai anos que ten un ollo ghrolo polo bico dunha pita. Lรฉvao รณ ar. Sempre di que lle veu estupendo pra xoghar, pois ninghรฉn lle mira รก cara.ยป Belisario

Olga

Todos os deste personaxe

ยซFai a mellor empanada de risado da vila, e, por extensiรณn, do universo. Consรฉrvase bastante mellor ca Bilisario, seu home. ร‰ de mediana estatura, xenerosa en curvas e ten o pelo inda neghro e peiteado en coleta. Viste sempre o mandil.ยป Abisinio

Senรฉn

Todos os deste personaxe

ยซSempre nos entendemos ben. ร‰ un pouco mรกis novo ca min, mais estivemos moitos anos embarcados xuntos. Non se lle dan mal os naipes. De moso tiรฑa unha noiva en cada porto, mais non casou con ninghunha. Leva o pelo moi curto e รฉ de pel morena e estatura corrente.ยป Abisinio

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”Pero que demo che aconteseu!? โ€”preguntoume Olga nada mรกis entrar pola portaโ€”. Don Primitivo, acรบdalle aquรญ!

โ€”A ver, dรฉixame botarlle unha ollada, fillo. โ€”Retiroume a gorgueira coa que estaba a tentar conter a hemorraxiaโ€”. Non รฉ gran cousa, aรญnda que si aparatosa por todo este sangue. Toupeira, dรกme unha botella de licor de herbas da casa. Olga, non tes por aรญ agulla e fรญo? โ€”Vaia, home, o que faltaba.

โ€”Aquรญ ten, Don Primitivo.

โ€”Toma, rapaz, pรฉgalle un bo grolo. โ€”Pero que raio!, isto รฉ fortรญsimo.

Esteriliza os utensilios coa propia caรฑa, que tamรฉn utiliza para desinfectar a ferida. Hai que ver como proe! Aperta ben cos dedos a fรญsgoa da fronte e comeza a suturar. A acordanza do episodio noitรฉbrego faise ineludรญbel. Volvo sentir con sensibilidade extrema as puntadas. Son incapaz de conter o frรฉmito que ergue cada cabelo do meu corpo.

โ€”Tres abondan. Non che deberรญa quedar apenas marca โ€”dixo mentres me poรฑรญa unha venda na fronte, suxeitada ao redor da cabeza cun par de voltas e un nรณ preto.

โ€”E logho, que foi desta ves? Calamidade! โ€”preguntou Belisario.

โ€”Algo raro… para variar. Saรญn da igrexa e, xa no patio, algo caeu dende o ceo e bateu con violencia contra a miรฑa fronte. Desorientado e co sangue a escorregar con profusiรณn pola cara, cheguei รก porta do cemiterio. Alรญ habรญa unha moza de aspecto cadavรฉrico que, tralo sobresalto inicial, pechou os ollos para cotenar comigo a toda velocidade. โ€”A man acode a cubrir o costado con sรณ lembrar o incidente.

โ€”Asรญ que Aldariรฑa tirou contigho? โ€”dixo Iago cun amplo sorrisoโ€”. ร‰ pouquiรฑa cousa: miรบda, esbrancuxada, parรฉs’ que se vai romper รณ mรญnimo gholpe. Pero cando estรก aterrada…

โ€”Sei que foi o que lle deu na cabesa โ€”interveu Binucho.

โ€”Que vas saber ti? Xogha, anda, xogha โ€”Nรญscaro instouno a que seguise coa partida.

โ€”Foi un mexillรณn. โ€”Si, claro, os mรญticos mexillรณns voadores de Denantesโ€”. As ghavotas cรณllenos nas rochas e pra abrilos soben unhas dusias de metros. ร‘รฑรฑรฑรฑi!, sรณltanos pra que se esmaghen contra o lastrado do patio da ighrexa e asรญ poderen comer neles. Tivรฉche-la mala sorte de pasares por alรญ nese intre.

โ€”ร‘รฑรฑรฑi? Pero que carallo รฉ รฑรฑรฑรฑi?! โ€”replicou Senรฉn.

โ€”O son que fan as ghavotas.

โ€”Ti non viches unha ghavota na puta vida. โ€”Entrou Abisinio tamรฉn na conversa.

โ€”Claro, como se houbese poucas aquรญ! Ademais, vin miles delas xuntas cando andaba รณ mar.

โ€”Pois non se nota. As ghavotas fan aaaaaaauaaa! โ€”replicou Abisinio.

โ€”Pero que van faser asรญ, fan รฑรฑรฑรฑiaaa! De sempre โ€”expuxo a sรบa onomatopea Senรฉn.

โ€”Xoghai dun carallo dunha ves. A quen cona lle importa como faghan as ghavotas. โ€”Nรญscaro estaba empezando a se desesperarโ€”. Binucho, a puta que te pariu! Tiรฑas ese tres e antes xoghaches copas?! E, ademais, รฉ guaรฑรฑรฑ!

รšltimos preparativos

Muรญรฑo
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

รdega

Todos os deste personaxe

ยซTen tres anos mรกis ca min, aรญnda que sempre tiven mรกis complisidade con Xiana. ร‰ rariรฑa como ela soa: ghรบstalle calquera forma de arte, a pintura, a escultura e mesmo a poesรญa, sobre todo se estรกn relasionadas coa morte. Ninghรบn outro membro tivo mรกis sorte ca ela de caer nesta familia. O seu pelo รฉ moi escuro e ondulado e levanta pouquerrechiรฑo do chan. Encรกrghase de fotos e retratos, de ghravar as lรกpidas ou calquera outro labor minimamente artรญstico.ยป Xocas

Landelino

Todos os deste personaxe

ยซA dos Umbรณn, unha das poucas fortunas que quedan en Denantes, estรก tamรฉn en vรญas de extinsiรณn; neste caso a travรฉs do sinema. ร‰ o promotor do Muรญรฑo e o que se encargha de conseghir os filmes e coordinar as proxecsiois.ยป Galilea

Leuco

Todos os deste personaxe

ยซComa min, encรกntalle apresiar a belesa; aรญnda que os seus ghustos son mรกis heteroxรฉneos. Mรบsico. Andarรก pola trintena, louro cos ollos asuis e ben paresido. Non casou.ยป รdega

Osiรกn

Todos os deste personaxe

ยซMeu fillo. Ten quinse anos pero a forsa dunha mula. Colleu con ghanas a idea de me suseder. Encรกntalle o sinema. ร‰ unha ghrande axuda na preparasiรณn das sesiois.ยป Landelino

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”Como pode haber aquรญ un cinema se non teรฑen luz no pobo. ร‰ vostede o proxeccionista? โ€”inquirรญn.

โ€”Non รฉ casualidade que o sinema estea adherido a un muรญรฑo. Non se trata dun sistema รณtimo, mais si bastante efetivo. O muรญรฑo de augha รฉ o que fai traballar o prosetor.

โ€”Enxeรฑoso! Funciona ben?

โ€”O maior problema era reprodusir a velosidade de proxesiรณn con fidelidade, pra que os filmes fosen รณ ritmo axeitado. Nin todos os dรญas o rรญo trae a mesma forsa nin todos os filmes teรฑen o mesmo nรบmero de fotoghramas por seghundo. Hai que axustalo en consecuensia. Pra iso, Heitor deseรฑounos un sistema de piรฑois co que podemos estableser en cada momento a velosidade axeitada. ร‰ un prosedemento a base de proba e erro: ata que os movementos dos atores non son naturais, non deixamos de axustar. Sรณ temos iso en conta, incluso no caso de que nas bobinas veรฑa marcada a velosidade de prosesiรณn. Meu fillo, Osiรกn, acadou unha asombrosa habilidade no seu manexo. ร‰ capรกs de axustalo rapidรญsimo. Falando del… โ€”Un mozo entra pola porta.

โ€”Xa vou tendo ganiรฑas de ver isto en marcha.

โ€”Claro, decontado. Fillo, descรกrghame o filme da mula. โ€”Saรญu sen mediar palabra escaleiras abaixoโ€”. Aquรญ ten os testos. Van numerados conforme os rรณtulos, ten que levar un pouco de tino pra non perderse.

โ€”Procurareino. ร‰ a miรฑa primeira vez. Mรกgoa que non saiba ale… Aaaah! โ€”Ao me xirar, atopei un rรฉptil nun estante.

โ€”He, he! Non repararas neles, non si? ร“ estarmos รก beira do rรญo, xa se sabe, andamos cheos de mosquitos. Espallar uns cantos laghartos pola sala atalla case por completo o problema. โ€”O corazรณn aรญnda me vai a mil.

โ€”Boas, cabaleiros. โ€”Entrou un home refinado.

โ€”Pero ves sen nada?! โ€”reprochoulle Landelino.

โ€”Si, o resto non podรญan vir, pero xa lles comentei como รญa o conto. ร“ final desidรญn que a ambientasiรณn hox’ sexa a base de corda. Non habemos ter problema en axustar en directo unha pequena base que xa ensaiamos. โ€”Landelino estaba estupefactoโ€”. Veรฑa, eu dรฉixoos xa, que de pouca axuda serรญa por aquรญ. โ€”Vaia, quen รญa pensar que estes paspรกns o tiรฑan tan ben montado.

โ€”Aรญ tes. โ€”O fillo entregoulle unha lata circular ao pai, mentres termaba dunhas cantas mรกis. O home axustou o rolo no proxector e conectouno a un mecanismo que saรญa do chan.

โ€”Parรฉs’ que co de onte deberรญa traballar ben, ti que dis?

โ€”Probaremos. Vou conectalo abaixo.

โ€”รdegha, por fin cheghas. Xa me tiรฑas preocupado. Mรกis che vale que veรฑas co cartel.

โ€”Non, este rolo que traio na man รฉ… Dรก ighual! Mira.

A moza amosa unha pintura lรบgubre. Unha figura feminina deitada no chan, exรกnime, coa roupa aberta. Deixa un seo ao descuberto polo que escorrega un regueiro de brillante sangue vermello. Brota dende unha fenda que ten no peito. Contrasta co resto do debuxo, pintado en branco e negro. Non acabo de ver a relaciรณn coa obra de Shakespeare. En letras angulosas, estaba escrito Hamlet na parte superior. Xusto debaixo, e mรกis pequeno, poรฑรญa: ยซcon Asta Nielsenยป.

โ€”Un peito รณ ar e sanghe, mira que che ghusta… Anda, cรณlghao da porta. Non imos ter esta discusiรณn outra ves.

โ€”Este tipo de manifestaciรณns son comรบns na arte โ€”apuntei en descargo da rapaza.

โ€”Xa, xa, ben cho sei. โ€”Asentiuโ€”. Pero un chisco de variedade…

โ€”Vai, papรก! โ€”emerxeu unha voz dende o piso de abaixo.

โ€”Dรกlle! โ€”Umbรณn fixo uns derradeiros axustes no aparato, apagou a maiorรญa das lรกmpadas e a fita comezou a bulir. Empecei a seguir entรณn o escrito.

โ€”UNHA MULLER?! โ€”Fun incapaz de reprimir o grito ao ler que a adaptaciรณn cinematogrรกfica partรญa da premisa de que Hamlet en realidade era unha muller. Hipรณtese dun profesor norteamericano, un tal Dinning. Tiรฑa que ocultar o seu sexo para poder ser sucesora โ€”sucesorโ€” do rei moribundo. Tรญpica ยซmodernidadeยป deste invento do diaรฑo. Nin os clรกsicos respectan…

Comentarios cinรฉfilos

Paporroibo
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Breixo

Todos os deste personaxe

ยซEntre nรณs, en realidade รฉ o meu primo favorito. A sรบa enfermidade do sono dรกme pรฉ a unha morea de trasnadas. Ten un pouco cara de parvo. Xa cumpriu vinte e algho, pero non vai atopar mosa na vida. Ghรบstalle mรกis un libro que รก รdegha unha decapitasiรณn.ยป Xocas

Lois

Todos os deste personaxe

ยซO salto xerasional afortunadamente suavisou a cousa, mais รฉ do pau de papรก e do avรณ. O maior e mรกis estirado de meus irmรกns. De cando en ves inda se sabe divertir. Non leva moito casado, pero as sรบas formas xa tenden รก curva. Leva unha barba ben arranxada e viste de maneira formal. Boto de menos cando vivรญa con nรณs.ยป Xocas

Plinio

Todos os deste personaxe

ยซร‰ bo rapรกs, aรญnda que un pouco parado. Temos a afecsiรณn comรบn da lectura. Leva unha barba moi curta e ghรบstalle portar chapeu.ยป Breixo

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”Eu sempre sospeitei que ti eras unha muller โ€”espetoulle Lois a Breixo.

โ€”Unha muller? Non ves a barba ou que?

โ€”A miรฑa avoa, que en pas descanse, tiรฑa unha barba moito mรกis viril ca esa pelux’ de rata que che sae a ti.

โ€”Eu dรฉixovos que estou esgotado. Vou para a cama โ€”interrompรญn con sinceridade a disputa pueril.

โ€”Vรฉn botar a รบltima, home, que imos comenta-lo filme. Ademais, ti fixรฉchelo do carallo โ€”Plinio botoume un afago.

โ€”Non, de verdade que estou a caer co sono โ€”dixen mentres me despedรญa. Amosei o envรฉs da man e pechei un par de veces todos os dedos, agรกs o polgar, sobre a palma.

Sorprendรฉrame a velada. No canto da proxecciรณn atolada que esperaba โ€”coma as anteriores รกs que asistiraโ€”, con xente a falar, a papar comida de toda clase, nenos chorando e correndo pola sala… os asistentes sรณ abriron a boca nos cambios de rolo. Tiveron un comportamento litรบrxico. Van ao cinema como quen vai a misa. Abraiante! Xa me gustarรญa a min que todas as miรฑas funciรณns teatrais foxen tan respectuosas.

Denantes, adeus, para sempre adeus!

Paporroibo
Rรบa
Actor

Todos os deste narrador

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Actor

Todos os deste personaxe

ยซEstranxeiro que entรบa en รณperas de teatro. Estรก de visita en Denantes.ยป Siรฑa Telesfora

Elixio

Todos os deste personaxe

ยซEn cada particularidade de Denantes e as sรบas xentes atopa unha conspirasiรณn. Seghundo el nada รฉ o que parรฉs'. Ha de ser da miรฑa idade, inda que semella mรกis novo de aspecto. ร‰ pequeno, ten o pelo neghro e uns ollos asuis que, do claros que son, meten medo.ยป Xiana

Faxildo

Todos os deste personaxe

ยซCalvo e con barba. Estรก cadrado. Renegha do home actual, tan afastado dos animais; compรณrtase coma eles.ยป Iago

Olga

Todos os deste personaxe

ยซFai a mellor empanada de risado da vila, e, por extensiรณn, do universo. Consรฉrvase bastante mellor ca Bilisario, seu home. ร‰ de mediana estatura, xenerosa en curvas e ten o pelo inda neghro e peiteado en coleta. Viste sempre o mandil.ยป Abisinio

Hoxe

Todos neste tempo

ยซO presente. Flรบe, mais permanese estรกtico. Pasan os dรญas e as semanas, pasan incluso as estasiois; endexamais os anos. Atrapados estamos nun espaso-tempo preghado sobre si mesmo. Cada episodio das nosas vidas รฉ autoconclusivo, non ten continuidade no futuro.ยป Galilea

โ€”QUIIIIII-QUIIIIRIIIIIII-QUIIIIIIIIIIIII!

โ€”Faxildo, como te colla, heiche meter a forcada polo cu!

โ€”Puto enfermo do carallo!

โ€”Silvina, trรกeme a escopeta, que con este polo imos ter sena pra toda a semana!

โ€”QUIIIIII-QUIIIIRIIIIIII-QUIIIIIIIIIIIII!

Achรฉgome รก fiestra e vexo o cheiracรบs subido no tellado do veciรฑo. Estรก a imitar o canto dun galo… de oitenta quilos! Mentres, a xente das proximidades profire toda sorte de insultos e ameazas. Eu que pensaba que ao marchar co romper do dรญa non รญa vivir hoxe sucesos estraรฑos…

Olga estรก xa co almorzo preparado. Azรณutame un sentimento efรฉmero de nostalxia. Razรณn de mรกis para saรญr de aquรญ axiรฑa.

โ€”Bos dรญas. Como durmiu hox’?

โ€”A verdade รฉ que, obviando o incidente do ยซgaloยป, mellor que a noite anterior. Iso seguro. Sen pesadelos e do tirรณn. Vou tomar sรณ leite, non teรฑo ghana de comer nada. โ€”Ghana?, ghana?, isto รฉ peor do que pensaba. Como non marche decontado…

โ€”Tome, pero isto non รฉ almorso pr’un home. โ€”Correspondina cun leve sorriso.

 

โ€”Ben, Olga, eu marcho xa. Deica, Chano! โ€”O fillo acababa de baixar cos ollos aรญnda cheos de lagaรฑasโ€”. Teรฑo asuntos que atender. Non quero perder o barco de hox’. โ€”E agora dixen hox’. Merda, merda, merda!โ€”. Despรญdame de Belisario. E grazas por todo.

โ€”Seghuro que non quere que lle mande nada prรณ camiรฑo?, quedan uns anacos de empanada d’onte. โ€”Niso estaba a pensar eu, en botarlle risado ao corpo.

โ€”Non, de verdade. Moitas grazas.

O dรญa รฉ luminoso, reflicte as miรฑas perspectivas de fuxida. A rรบa estรก aรญnda baleira a pesar de Faxildo. Perfecto, pronto estarei lonxe; a salvo.

โ€”Pssss, seรฑor! Psss, seรฑor! โ€”Alguรฉn estรก a chamar por min. Xa dicรญa eu que non todo podรญa ser tan bonitoโ€”. Pรณdoo acompaรฑar รณ vapor? โ€”Elixio, o que me faltaba.

โ€”Non cรณmpre que vexan que intimei mรกis do imprescindรญbel con ninguรฉn. Xa sabes que poden andar รก espreita. Comprรฉndelo? โ€”Se me podo aforrar aturar a calquera denantรฉs, farei o posรญbel porque asรญ sexa.

โ€”Por completo โ€”dixo รกs abaixadasโ€”. Se alghรบn dรญa nesesita un compaรฑeiro prรก crononaveghasiรณn, aquรญ me ten.

โ€”Non esquecerei a tรบa discreciรณn, Elixio. Grazas por todo. โ€”Alรญ o deixei, todo cheo de razรณn.

Xa vexo o barco ao fondo, escanastrado de forma encantadora. O mar resplandece derredor ao contacto das raiolas douradas do amencer. Ningunha gaivota. Nin vellos nin esqueletos รก vista… A felicidade รฉ total. Mmm!, mesmo creo percibir un doce arrecendo a pexego, aรญnda que por aquรญ non haxa รกrbore tal.