«Eiquí nárrase a miña vida. Dáse conta de como son o único que se decata da ghrande conspirasión que se serne sobre Denantes. De cando en ves cóanse as insulsas vivensias dos meus iñorantes e coitados paisanos.» Exildo

«Como nos seriais de Feuillade, a narrasión vertébrase en entreghas.» Perfeuto Peringallo

«A fragmentasión, de feito, vai alén. Cada capítulo, que conta unha historia autoconclusiva, divídese á súa ves en anacos máis pequenos que poderiamos chamar relatos.» María

«Ó ser unha narrasión con tantísimos personaxes, a comprensión sempre será mellor conforme se vaian susedendo os capítulos. Porén, poderase ler Denantes en calquera orde. En boa lóxica, esta posibilidade de ler aleatoriamente a serie obrigha a que cada relato teña serta entidade propia.» María

«Vostede non poderá só ler Denantes da forma natural, seguindo a cronoloxía dos capítulos, ou de maneira aleatoria. Se as tramas non lle resultan interesantes, mais si certos personaxes ou as situacións que transcorren en determinados lugares, pódeas seguir a través das etiquetas.» Lord William Michaelson

«Ó comeso de cada relato podes atopar unha fermosa variedade de etiquetas que serven para situalo. A primeira que verás será a da localisasión, o nome do lughar no que transcorre a asión apareserá sobre un fondo verde. A continuasión, se o houber, virá o nome do narrador, nunha caixa seleste. Sobre asul, os personaxes que interveñen no relato, que poden incluír tamén o narrador de novo. Por último, a etiqueta temporal vai nun cadro maxenta. Tódalas caixas son despreghábeis e inclúen un vensello para ver todos os relatos con esa etiqueta, amais dunha descrisión da que podes faser uso se o presisas.» Belisario

«De feito, si hai serta continuidade, mais noutro sentido. Seghundo vaiades coñesendo os habitantes de Denantes, a vosa perspectiva mudará ou comprenderedes realmente o porqué de sertas situasiois en capítulos anteriores. Aínda que é iso simplemente, unha cuestión de (des)coñesemento.» Landelino

«Xa sabedes que a min non me ghusta meterme onde non me chaman nin andar con dixomedíxomes, pero esta vila pecha seghredos. Moitos seghredos. Cousas feas. Feismas. Moitos teñen que calar, de que se averghoñar.» Pía

«Como calquera forma de expresión que meresa ser resibida, tódalas historias en Denantes son contadas subxectivamente. Ben por un personax’ que forma parte da acsión, ben por un que a está a observar. Desta maneira, tódalas narrasiois falan ó tempo dos personaxes que interveñen e da maneira de ve-lo mundo que ten o narrador. Fermoso, non si?” Leuco